Het verhaal van een lezeres van deze blog heeft me erg geraakt. Toen ze intrad in een slotklooster was ze zielsgelukkig en vol innerlijke vreugde. Onder hevige druk van haar ouders is ze echter teruggekeerd in de wereld, waar ze nu een verloofde gevonden heeft en alle materiele rijkdom geniet die ze maar kan verlangen. Niettemin heeft ze aan mij toevertrouwd zich erg triest en ongelukkig te voelen. Ze verlangt terug naar het klooster, maar is bang dat het wederom verlaten van de wereld haar familie en verloofde veel verdriet zal doen. Onze medezuster in het geloof heeft onze gebeden hard nodig.
Ik richt me tot haar in een open brief:
Lieve zuster in Christus,
De redenen die je ertoe aanzetten om thans in de wereld te blijven, begrijp ik. Vanuit een bepaalde optiek snap ik goed dat dat je de mensen van wie je houdt niet opnieuw wilt laten lijden. Van de andere kant vraag ik je ook zorgvuldig na te denken over hetgeen ik je zeggen wil. Ik weet niet precies wat Gods Wil is in jouw leven. Het enige wat ik weet, is dat je hevig verlangt terug te keren naar het klooster, omdat je daar voelde hoezeer je hart vol vrede, vreugde, gewetensrust was. Het kloosterleven was voor jou als de voorhof van de Hemelse vreugde, maar sinds je teruggekeerd bent in de wereld is je innerlijke gemoedstoestand helemaal veranderd; je hart is in tranen en je voelt je triest en ongelukkig; als in het oord van kwelling. Als je in deze geestelijke omstandigheid zou besluiten om te gaan trouwen, zal je je toekomstige echtgenoot erg veel verdriet aandoen, hetgeen ook snel aan het licht zal komen op het moment dat je je leven met hem gaat delen, want jouw hart is immers in het slotklooster gebleven. Het zal vreselijk voor hem zijn om jou droevig en ongelukkig te zien en het zal het veel verdriet doen dat het huwelijk geleefd wordt zonder vreugde. Misschien zal hij bij zichzelf denken: “Zou het niet beter zijn geweest als ze zuster was geworden, dan was zowel zij als ik gelukkiger zijn geweest, in plaats van dat deze situatie nu mijn leven ruïneert.”
Probeer eens aan de omgekeerd situatie te denken. Stel je voor dat jouw verloofde een ex-novice was geweest die teruggekeerd was in de wereld onder druk van zijn familie. Nu is hij verdrietig en ongelukkig omdat zijn hart achter gebleven is in het klooster waar hij zich werkelijk gelukkig voelde. Als je echt om hem geeft, zou je dan willen dat hij triest en ongelukkig bij je bleef? Of zou je liever willen dat hij terugging naar het klooster, omdat je weet dat hij daar weer gelukkig zal zijn?
Ik denk dat degenen die werkelijk van je houden, zullen berusten in jouw terugkeer naar het klooster, omdat ze je gelukkig willen zien. Maak je niet bezorgd over de zonden die je begaan hebt nadat je naar huis bent teruggekeerd, want je weet heel goed dat God er naar verlangt om de verloren zoon die met een berouwvol hart naar Hem terugkomt en nederig zijn zonden beleid, opnieuw te omarmen.
Houd moed en geef niet op! Ik zal voor je blijven bidden tot ik zeker weet dat je omringd bent door Jezus’ liefde voor jou.
Een hartelijke groet in Christus onze Verlosser en Maria Middelares van alle genade,
Cordialiter
