De heilige Alfonsus Maria Luguori vermeldt in “De glorie van Maria” het volgende feit dat zo veel mogelijk verbreid dient te worden. Op een dag was de heilige Dominicus in een Franse stad aan het preken toen er een Albigenzer ketter bij hem kwam. Boze geesten hadden hem in hun macht en vurig lasterde de man de devotie van de allerheiligste Rozenkrans publiekelijk. In Naam van de Heer gelaste St. Dominicus daarom de demonen te zeggen of hetgeen hij predikte over de schone devotie tot de heilige Rozenkrans de waarheid was of niet. De geesten antwoordde schreeuwend dat alles wat St. Dominicus gepredikt had over Onze Lieve Vrouw en de Rozenkrans waar was. Daaraan voegden ze bovendien toe dat zij geen enkele macht bezaten over de dienaren en dienaressen van Maria en dat vele zondige zielen zich in het uur van hun dood weten de redden door de Allerheiligste Maagd aan te roepen. Uiteindelijk vertelden de bozen geesten dat zij gedwongen waren te zeggen dat niemand die in het bidden van de heilige Rozenkrans volhard gered zal worden, omdat Maria namelijk voor hun dood van zondaars een oprecht berouw over hun zonden verkrijgt. Zodoende begon St. Dominicus met heel het volk de Rozenkrans te bidden. Werkelijk wonderbaar! Bij iedere aanroeping van Onze Lieve Vrouw verliet er een boze geest het lichaam van de bezeten ketter in de gedaante van een gloeiende kool. Toen de Rozenkrans teneinde wad, was de man geheel bevrijd. Bij het zien van deze wonderlijke gebeurtenis kwamen vele ketters tot bekering.
