Alle roepingverhalen zijn mooi, omdat het allemaal liefdesgeschiedenissen zijn. Toch spreken sommige roepingen tot de verbeelding, omdat ze een beroemdheid betreffen.
Dolores Hart was een jonge Hollywoodster. Haar schoonheid trok mensenmassa’s naar de loketten van de bioscopen en regisseurs waren bereid grote sommen geld neer te tellen om haar in hun film te laten acteren. Succes, rijkdom, bekendheid, roem en vermaak… ze had eigenlijk alles je kan verlangen. ‘Vanitas vanitatum’, ‘IJdelheid der ijdelheden’; alles is ijdelheid, behalve God beminnen en Hem alleen dienen. Wereldse rijkdom kan het mensenhart niet verzadigen, want zij is geschapen om God te beminnen en is onrustig totdat zij rust in Hem.
Onze Lieve Vrouw, Middelares van alle genade, waakte over Dolores Hart en de Goddelijke Verlosser wilde haar als zijn kuise bruid. De jonge blonde actrice speelde Clara in een film over de heilige Franciscus van Assisi (zie de foto’s bij deze post) en zo zou ze de mogelijkheid krijgen de Heilige Vader te ontmoeten. Langzaam maar zeker drong het tot Dolores door dat Jezus haar naar het slotklooster van de Abdij ‘Regina Laudis’ riep in Connecticut (USA). Onder luid geschreeuw van de media en de publieke opinie liet Dolores Hart alles achter. Ze ontving het habijt van de zusters Benedictinessen. In de stilte en beslotenheid van het klooster voelde ze zich werkelijk gelukkig.